Vrijdag 20 juli Eureka – Going tot he Sun Road -Swiftcurrent Motor Inn

Het heeft even geduurd maar we hebben gewoon geen wifi gehad de afgelopen dagen. Niet gemist, alleen voor het uploaden van de blog.

Dag 10 

Deze dag stond in het teken van de weg die de naam heeft gekregen Going tot he Sun Road. Deze loopt van Oost naar West door Glacier National Park. Het is altijd de vraag wanneer deze weg open gaat. Dit keer is hij op zaterdag 23 juni open gegaan. Wij hadden dus geluk.

We verlieten ons prachtige huisje aan het meer en al snel kwamen we aan het begin van de Going to the Sun Road. Natuurlijk even een foto aan het begin van het park. 

Dan een stuk langs het mooie grote meer, Lake MCDonald.

Verder over deze weg met de vele mooie uitzichten en langs Weeping Wall. Sanne die dacht via de sneeuw omhoog te kunnen maar ze gleed weer naar beneden met een natte broek en koude handen tot gevolg. 

Bij Logan Pass Visitor Center een plaatsje kunnen bemachtigen op het overvolle parkeerterrein. We hadden het geluk dat net voor ons iemand vertrok. Wat een drukte hier zeg. Maar dit wisten we van te voren. 

Achter het Visitor Center begint een leuke maar drukke trail, Hidden Lake Trailhead. We hadden het geluk dat het al wat later op de middag was en veel mensen naar beneden kwamen op deze trail. De drukte viel daarom mee, het is gewoon een populaire trail. Onderweg weer mooie uitzichten en ook nog wat sneeuwgeiten en vooral veel grond eekhoorns. 

Stukje omhoog lopen maar nergens echt moeilijk. Even volhouden en dan wordt je beloond met een prachtig uitzicht. Het was druk maar eerder op de dag is het nog veel drukker.

Op de terugweg kwamen we de geiten weer tegen en Youri maakt een foto van een geit terwijl deze zit te poepen. 

Deze was niet alleen maar met een kleintje. 

Sanne ziet in haar ooghoeken nog een harig beest, een hoary marmot. 

Een leuke trail om te lopen wanneer je een plaatsje hebt kunnen bemachtigen op de overvolle parkeerplaats. Of net als ons wat later op de middag aankomen.  

En toen was het toch alweer tijd om door te rijden we moesten nog naar de West entrance, door St. mary en dan weer het park binnen om bij ons hotel voor de nacht te komen. Swiftcurrent Motor Inn. Met moeite heb ik hier 2 overnachtingen kunnen boeken. Ik had al 2 nachten maar we zouden dan in 2 verschillende kamers overnachten. Dus koffers verhuizen. Zo’n 2 weken voordat we zouden vertrekken zag ik dat er een kamer vrij was gekomen voor 2 nachten zodat we niet onze koffers in de ochtend in moesten pakken om daarna weer uit te pakken in een andere kamer.

We moesten nog wel iets eten en kwamen net voor de weg naar Swiftcurrent Motor Inn een leuk tentje tegen. Het lijkt alsof de tijd stil heeft gestaan.

 

Maar de grootste verrassing van deze dag waren wel de twee beren die we zagen toen we naar onze motelkamer reden. Meteen langs de kant van de weg op nog geen 2,5 meter in de berm zaten een moeder en haar jong. Prachtig! De park rangers kwamen iets daarna en met geluid werden ze verder het bos in gejaagd. Helaas geen duidelijke foto van het kleintje.

En de laatste foto is van de buitenkant van onze motelkamer.